Powiada się, że w fundamencie dobrego wychowania leży poważanie drugiego człowieka. Faktycznie warto podporządkowywać się ustalonych reguł ze względu na należyte relacje, wyborne maniery z pewnością rozwijają zależności międzyludzkie, ułatwiają komunikację i przebieg najróżniejszych sytuacji. Kiedy dodatkowo odkryjemy, że etymologia stwierdzenia savoire-vivre wywodzi SIĘ ze połączenia francuskich sformułowań „wiedzieć” i „życie”, wówczas będziemy mogli wyciągać wnioski, że to poprawne wychowanie w sumie oznacza szanowanie ustalonych reguł postępowania w celu udoskonalenia życia w społeczności. Wobec tego wskazuje się, iż to antyczni Grecy, którzy bez ustanku kroczyli do doskonałości byli zwiastunami savoire-vivre. A rozwój umiejętności dobrego zachowania nadszedł w okresie renesansu, który tak mocno inspirował się klasyczną cywilizacją starożytnych. Szczególną atencję do etykiety przykładano w dyplomacji i formalnych stosunkach na wysokim szczeblu. Ale w drugiej połowie XX wieku statut etyczny zaczął także być uwzględniany w związkach biznesowych i formalnych spotkaniach w innych dziedzinach społecznych.
Zasad savoire-vivre jest bardzo wiele, ponieważ normy te odnoszą się do każdej domeny naszego życia. Przyjrzyjmy się choć kilku z nich, zwłaszcza tym, które odnoszą się do naszego zachowania przy stole i relacji zawodowych. zwracamy się do wszystkich osób w towarzystwie z respektem. Wyłączamy telefon, słuchamy wszystkich z atencją.
Co z tym powitaniem?
W naszej polskiej kulturze panowie całowali na powitanie kobietę w rękę. Wraz z rozkwitem etykiety na oficjalnych spotkaniach, odchodzi się od takiego postępowania. Zawsze powinno się podać rękę, uścisnąć ją lekko, nie potrząsając. Jeżeli osoby w towarzystwie są równorzędne pod względem pozycji zawodowej, to kobieta pierwsza wysuwa dłoń. Starsza osoba także ma inicjatywa przed młodszą. W spotkaniach biznesowych natomiast nie liczy się płeć, ani wiek, ale stanowisko. Pierwsza zawsze wita się osoba z najważniejszym statusem zawodowym.
Jak się zachować przy stole
Do stołu siadamy w miejscu wyznaczonym najczęściej wizytówką. Siedzimy prosto, opierając się o oparcie krzesła. Nogi trzymamy na podłodze, nie krzyżujemy ich. Dłonie zaś delikatnie opieramy o stół. Nasza postawa powinna być wyprostowana, nie nachylamy się nad talerzami. Widelec z niewielką porcją jedzenia kierujemy na wprost do ust. Istotne jest, żeby siedząc przy stole okiełznać równocześnie sztukę przyjemnej konwersacji i równoczesnego spożywania posiłku. Zasada wydaje się łatwa - adresujemy jakąś uwagę, czy kwestię do wspólbiesiadnika po prawej, nabieramy malutką porcję potrawy na łyżkę kładziemy do ust, spożywamy i z pustą buzią odpowiadamy sąsiadowi po lewej. Powtórnie nakładamy pokarm, spożywamy i ciągniemy rozmowę. Ten wzór może wydawać się sztuczny i automatyczny, lecz ma on na celu uskutecznienie dwóch istotnych reguł - kulturalnego jedzenia ( i zjedzenia!) posiłku i równoczesnej miłej konwersacji z osobami towarzyszącymi. Warto pamiętać, iż nie otwieramy ust z pełną buzią.
Przyszykowaną na stole serwetkę rozkładamy na kolanach, w taki sposób, by leżała poniżej linii stołu. Sztućce do dania głównego na ogół leżą najbliżej talerza, następnie do ryb, a do przystawek leżą w następnej kolejności. Łyżka do zupy spoczywa po prawej stronie jako ostatnia. U wierzchołka talerza leżą sztućce deserowe. Naczynia na napitki ułożone są w następującej kolejności: nieznacznie wyżej szklanka na wodę, potem kieliszek na czerwone wino, na białe i na końcu na musujące napitki i likiery. Po lewej stronie talerza rozkładana jest filiżanka na kawę. Wszelkie napoje popijamy malutkimi łyczkami, kieliszki zawsze podtrzymujemy w palcach za nóżkę, a samą filiżankę podnosimy za uszko.
Po ukończeniu posiłku bezwzględnie czekamy na sygnał gospodarzy, wówczas, kiedy oni dadzą znak, możemy zsunąć serwetkę z kolan, odłożyć ją przy talerza i nie szurając krzesłem powstać i powiedzieć „dziękuję”.
Płeć niekiedy ma znaczenie
Mimo Wbrew tego, że w stosunkach biznesowych najistotniejsze jest funkcja, które się piastuje, są sytuacje, w których kobieta ma wyższość. w sytuacji wspólnego biznesowego posiłku, w formalnej postaci, mężczyzna odsuwa krzesło kobiecie zajmującej miejsce w sąsiedztwie. Przy wchodzeniu do pomieszczenia lub do windy zawsze kobieta wkracza pierwsza. w sytuacji jednak, gdy drzwi otwierają się do wewnątrz pierwszy wchodzi mężczyzna, dlatego że to on otwiera i przytrzymuje kobiecie drzwi. Z reguły również przepuszcza się jako pierwszego klienta, jako znak szacunku i gotowości do wsparcia.
Norm savoire-vivre jest bardzo mnogość i faktycznie wskazane jest ten temat zgłębić w wyższym stopniu na swój użytek. Zazwyczaj wiedza całkowicie zaakceptowanych reguł pozwoli nam właściwie zachować się w bardzo rozmaitych miejscach. Zawsze jednak wybierając się do kraju o kompletnie odmiennej kulturze należy zapoznać się z zasadami tam panującymi.